در حکایتی قدیمی آمده است: وقتی حضرت عیسی روی صلیب درگذشت بی درنگ به دوزخ رفت تا گناه کاران را نجات دهد.
شیطان بسیار ناراحت شد و گفت: دیگر در این دنیا کاری ندارم . از حالا به بعد، همه تبهکارها و خلاف کارها و گناه کارها و بی ایمان ها، همه یکراست به بهشت می روند!
عیسی به شیطان بیچاره نگاه کرد و خندید:- ناراحت نباش. تمام آنهایی که خودشان را بسیار با تقوا می دانند و تمام عمرشان کسانی را که به حرف های من عمل نمی کنند محکوم می کنند، به این جا می آیند. چند قرن صبر کن تا ببینی که دوزخ پُرتر از همیشه می شود!

پندها:
پند این حکایت، پیام سوره مائده است؛ سوره مائده که آن را سوره «عقود» یعنی قراردادها و پیمان‌ها نیز می‌نامند از سوره‌هایی است که در اواخر عمر شریف پیامبر اکرم(ص) بر او نازل شده است.
این سوره از ویژگی خاصی برخوردار است.نکته جالب این که ترجیع بند آیات این سوره فراز «و اتقواللّه» می‌باشد که دوازده مرتبه در این سوره تکرار شده و چنین فراوانی در هیچ یک از سوره‌های قرآن یافت نمی‌شود،حتی سوره بقره که مدنی است و حجمی بیش از دو برابر سوره مائده دارد،تعداد «و اتقواللّه» هایش کمتر از ده تاست (دقیقاً نه تا) و سوره شعراء که سخن انبیاء را نقل می‌کند که هر یک به قوم خود می‌گفتند:«فاتقوا اللّه و اطیعون» باز تعدادش کمتر از ده تا می‌باشد.(دقیقاً هشت عدد)
به نظر می‌رسد این مقدار تأکید بر تقوای الهی دلیل بر این است که وقتی افراد به مال،مکنت،مقام و موقعیتی می‌رسند از خداوند غافل می‌شوند و به اموری دست می‌زنند که علاوه بر بد نام کردن و جهنمی ساختن خود، به روابط بین انسان‌ها،به پیمان‌هایی که بسته‌اند و باید به آنها وفا کنند و به اخلاق جامعه و … ضربه می‌زنند.
بنابراین باید پیوسته ندای «و تقوا اللّه» در گوششان باشد تا شاید کمی به خود آیند و همه چیز را فدای مقام و موقعیت خویش نسازند.

 

 

نوشته شده در دوشنبه 89/8/24ساعت 12:54 عصر توسط احمدی نظرات ( ) | |